Γράφει ο Δημήτρης Αντωνίου Γιατρός - Πρόεδρος "Ζωηδοσία"
Η υπόθεση του τ. υπουργού οικονομικών της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου (που μας έβαλαν στο Μνημόνιο) της αλλοίωσης (πλαστογραφίας) της λίστας Lagarde, αφήνει μια μεγάλη νομολογιακή κληρονομιά και προίκα στον ελληνικό λαό, αυτή της ακύρωσης-στην ουσία του-των περίφημων άρθρων 61 και 86 Συντ., δια της ενσυνειδήτου στρεβλωτικής ερμηνείας των οποίων από τους εκάστοτε βουλευτές, οδήγησε μέχρι τώρα σε πληθώρα παύσης ποινικών διώξεων και παραγραφών, εξοφθάλμων εγκλημάτων διαπραττομένων από βουλευτές και υπουργούς, με τρόπο πρωτοφανή στην παγκόσμια ιστορία.
Τα άρθρα 61 παρ.1 ορίζει ότι: «οι βουλευτές δεν καταδιώκονται, ούτε οπωσδήποτε εξετάζονται, ένεκα γνώμης ή ψήφου δοθείσης παρ` αυτών κατά την άσκηση των βουλευτικών των καθηκόντων» (εκτός της περίπτωσης της συκοφαντικής δυσφήμησης και εσχάτης προδοσίας, σύμφωνα με το άρ.61 παρ.2 Συντ.- βλ.παρακάτω).
Συνεπώς, για όσα εγκλήματα (ποινικά αδικήματα) διαπράττουν οι βουλευτές «εκτός των καθηκόντων των» δεν απολαμβάνουν την άτυπη «ασυλία» του άρ.61 παρ.1 Συντ. και διώκονται πάντα από την τακτική δικαιοσύνη μετά από άδεια της Βουλής, σύμφωνα με το άρ. 62 Συντ.
Το άρ. 86 Συντ. ορίζει ότι οι υπουργοί αντίστοιχα, «διώκονται μόνο από την Βουλή και μόνο για αξιόποινες πράξεις (ποινικά αδικήματα) που τελούν «κατά την άσκηση των καθηκόντων των».
Συνεπώς, για τα εγκλήματα που οι υπουργοί διαπράττονται «εκτός των καθηκόντων» των, αρμόδια να δικάσει είναι η τακτική δικαιοσύνη (κι όχι η Βουλή). Μέχρι τώρα η εκάστοτε Βουλή έκρινε αδιάκριτα κι απαράδεκτα, ότι ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα εγκλήματα που διαπράττονται κατά την χρονική διάρκεια της θητείας των βουλευτών και υπουργών, ενέπιπταν στις διατάξεις των άρ.61-62 και 86 Συντ. και είτε δεν παρείχε την άδεια δίωξης για τους βουλευτές (αρ.61-62 Συντ.), είτε δεν ασκούσε η ίδια δίωξη στους υπουργούς (αρ.86 Συντ.), είτε αποφάσιζε για την παραγραφή των, σύμφωνα με τις βραχύτατες αποσβεστικές προθεσμίες του αρ. 86 Συντ. και του ν.3126/2002 «περί ευθύνης υπουργών».
Ας δούμε όμως ποία είναι η έννοια της «διάπραξης εγκλημάτων κατά την άσκηση των καθηκόντων βουλευτών και υπουργών». Η παρακάτω ορθή ερμηνεία της φράσης αυτής, την κατέθεσα από το 2010 στο κείμενο της μήνυσής μου για εσχάτη προδοσία –που εκκρεμεί στην Βουλή από την 24-11-2011 (Συντ.86)-στην μήνυσή μου από τον Οκτώβριο του 2012 «για κατάχρηση εξουσίας κατά του νυνκοινοβουλίου» για την μη-κίνηση και άσκηση ποινικής δίωξης στην παραπάνω μήνυσή μου και για πρώτη φορά! υιοθετήθηκε και στην πρόταση για την έναρξη προκαταρκτικής εξέτασης κατά του Γ. Παπακωνσταντίου που κατατέθηκε από την τρικομματική κυβέρνηση στην Βουλή την 31-12-2012, μετά από εισήγηση του Μάκη Βορίδη, ο οποίος ανέπτυξε ευφυιώς το σκεπτικό της σε δύο τηλεοπτικές εκπομπές την 29 και 31 Δεκεμβρίου 2012.
Η ορθή ερμηνεία λοιπόν είναι η εξής: