Πριν καιρό
είχαμε γράψει ένα σχολιάκι για τον ρόλο του δημοσιογράφου Γ. Παπαγιάννη.
Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις και επανήλθαμε με μια
αναλυτικότερη τοποθέτηση για το ποιον της καθεστωτικής δημοσιογραφίας και των αυτοαποκαλούμενων «λειτουργών της ενημέρωσης».
Σήμερα που παρακολουθούμε απολαμβάνοντας ένα ξεκατίνιασμα μεταξύ Σωκράτη Γκιόλια και Τριανταφυλλόπουλου είπαμε να ρίξουμε και εμείς δυο χαλαρές νότες στον χαβά των δημοσιοκάφρων.
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι τα νταλαβέρια που έχουν κλίκες δημοσιοκάφρων με συμμορίες καπιταλιστών δεν μας αφορούν καθόλου.
Τομάρια του «λευκού κολάρου» είναι όλοι τους. Μόνο χαβαλέ κάνουμε όταν απολαμβάνουμε να γίνονται ρόμπες ξεκούμπωτες κάποια «δημόσια πρόσωπα» στην μπλοκόσφαιρα.
Πρέπει να ομολογήσουμε όμως ότι κάθε φορά που τσακώνεται ο Ζούγλας με κάποιον ομόσταυλο του έχουμε μια αντιπαράθεση ιδανική για σενάριο θεατρικής κωμωδίας.
Όπως τότε που βρέθηκε σε διαφορετικό μετερίζι με τον πρώην συνεταίρο και συνεργάτη του Κακαουνάκη. (Οι παλιοί ίσως θυμούνται ότι Τριανταφυλλόπουλος και Κακανουνάκης προχώρησαν μαζί στο εκδοτικό εγχείρημα της σατιρικής εφημερίδας «Καλάμι» την δεκαετία του ’80 ενώ μετά βρέθηκαν να συνεργάζονται στον ρ/σ του Αλαφούζου). Τι «κοσμητικά επίθετα» είχαν ανταλλάξει όταν μετά τα έσπασαν δεν λέγετε! Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας.
Σήμερα έχουμε αλληλομαχαιρώματα μεταξύ του Τριανταφυλλόπουλου και του πρώην «μαντρόσκυλου του» (έτσι είχε χαρακτηρίσει ο Ζούγλας τον πρώην αρχισυντάκτη του, Γκιόλια, σε τηλεοπτική του εκπομπή) με ποιο «ποιοτικά» χαρακτηριστικά.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή.
Με την άνθιση της μπλοκόσφαιρας παρουσιάστηκαν, όπως ήταν επόμενο, και τα πρώτα παρασιτικά λουμπινιάρικα δημοσιοκαφρικά «λουλούδια».
Στην προκειμένη περίπτωση ό Σ. Γκιόλιας έχει παραδεχτεί ότι είναι ένας απ’ τους συντελεστές του blog «τρωκτικού».
Για την συγκεκριμένη διαδικτυακή παρουσία έχουμε τοποθετηθεί σε περασμένες αναρτήσεις μας και θα ήταν πλεονασμός να το επαναλάβουμε.
Το μόνο που μπορεί να προσθέσουμε είναι ότι σε γενικές γραμμές μας βρίσκουν σύμφωνους οι χαρακτηρισμοί που εισέπραξαν οι συντελεστές αυτού του μπλογκ απ’ τον Γ. Ψαριανό στην ραδιοφωνική του εκπομπή. (Εχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο από το prezatv
εδώ και
εδώ)
Για τον Τριανταφυλλόπουλος μέχρι τώρα ξέραμε ότι πρόκειται για έναν αδίστακτο λαϊκιστή δημοσιοκάφρο που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα είτε για την δική του οικονομική εξέλιξη, είτε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των αφεντικών του.
Σήμερα μαθαίνουμε, απ’ όσα λέει το πρώην «μαντρόσκυλο του» Γκιόλιας, ότι είναι και
ένας στυγνός εργοδότης, που ξεζουμίζει τους ανασφάλιστους εργαζόμενους του, μια ψυχοπαθητική προσωπικότητα και ένας εν δυνάμει δολοφόνος, αφού όπως λέει ο Γκιόλιας απευθυνόμενος στον πρώην εργοδότη του:
«Πριν 11 μήνες πήρες ένα πιστόλι να πας στο γραφείο στο «Πρώτο Θέμα» για να σκοτώσεις τον Θέμο».Εδώ να υπογραμμίσουμε και κάτι άλλο. Επιτέλους ο Τριανταφυλλόπουλος μετά την περιπλάνησή του σε διάφορους καπιταλιστές εργοδότες, από τον Λαμπράκη μέχρι τον Αλαφούζο, βρήκε το αφεντικό που του ταιριάζει απόλυτα. Τους
Κουρήδες.
Διαβάστε τι νταλγκά βαρούν αυτοί οι τύποι για να καταλάβετε γιατί λέμε ότι ο Τριανταφυλλόπουλος βρήκε επιτέλους τα αφεντικά που του αρμόζουν.
Και με την ευκαιρία να προσθέσουμε και κάτι άλλο για να καταλάβετε σε ποιο μετερίζι είναι στρατευμένος σήμερα ο Ζούγκλας.
Πριν κάποια χρόνια ένας εκδότης περιθωριακών φυλλάδων, ο Μιχαλόπουλος («Ελεύθερη Ωρα», «Νέοι Άνθρωποι») βρέθηκε στην φυλακή δικασμένος γιατί χρησιμοποιούσε τα έντυπα του για να εκβιάζει.
Ο μόνος εκδότης που τον στήριξε τότε με κάθε τρόπο είναι το σημερινό αφεντικό του Τριανταφυλλόπουλου.
Αν κάποιος έκανε μια ανάγνωση εκείνες τις μέρες την «Αυριανή», θα είχε την εντύπωση ότι διάβαζε «Λαϊκό Δρόμο» ή «Προλεταριακή Σημαία», των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.
Σταχυολογούμε αποσπάσματα από άρθρα της «Αυριανής» που είχαν δημοσιευτεί τότε: «Μια απλή ερώτηση, σε όλο αυτό το σκυλολόι των μεγαλοδημοσιογράφων και των ψευτοαναλυτών που βγαίνουν κάθε μέρα στα κανάλια και τα παράθυρα και μας λένε ότι έχουν… σηκωθεί οι τρίχες της κεφαλής τους οι παλιοψεύτες επειδή ένας εκδότης –λες και όλοι οι εκδότες συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας- είναι αγγελουδάκια και υποδείγματα ήθους και εντιμότητας.
Ειλικρινά πιστεύουν ότι ο Μιχαλόπουλος είναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ από όλο αυτόν τον ΕΣΜΟ, που τα τελευταία 30 χρόνια ΛΗΣΤΕΥΕΙ τον ιδρώτα του ελληνικού λαού με τα δημόσια έργα και τις κρατικές προμήθειες; …Πόσα μπορεί να βάλει στην τσέπη του ένας φουκαράς δημοσιογράφος από εκβιασμούς κύριε εισαγγελέα; Πέντε, δέκα πενήντα, εκατό εκατομμύρια το πολύ. Μα είναι..λεφτά αυτά κύριε εισαγγελέα όταν οι ΜΙΖΕΣ και οι ΚΟΜΠΙΝΕΣ στα δημόσια έργα αναφέρονται σε ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ και μάλιστα ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΑ κάθε χρόνο, ενώ ο κάθε καλαμαράς Μιχαλόπουλος μπορεί να εκβιάζει 2-3 ανθρώπους κάθε 5 ή 10 χρόνια;».
Κύλισε δηλαδή ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.
==========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
