ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης,

ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης.

Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι.

Στοῦ μίσους τὰ μεσάνυχτα τρέμει ἑνὸς πόθου ἀστέρι.

Κι ἂν εἶμαι τῆς νυχτιᾶς βλαστός, τοῦ χαλασμοῦ πατέρας,

πάντα κοιτάζω πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀπόμακρο τῆς μέρας.

ἐγὼ ὁ σεισμὸς ὁ ἀλύπητος, ἐγὼ κι ὁ ἀνοιχτομάτης·

τοῦ μακρεμένου ἀγναντευτής, κι ὁ κλέφτης κι ὁ ἀπελάτης*

καὶ μὲ τὸ καριοφίλι μου καὶ μὲ τ᾿ ἀπελατίκι*

τὴν πολιτεία τὴν κάνω ἐρμιά, γῆ χέρσα τὸ χωράφι.

Κάλλιο φυτρῶστε, ἀγκριαγκαθιές, καὶ κάλλιο οὐρλιάστε, λύκοι,

κάλλιο φουσκῶστε, πόταμοι καὶ κάλλιο ἀνοῖχτε τάφοι,

καί, δυναμίτη, βρόντηξε καὶ σιγοστάλαξε αἷμα,

παρὰ σὲ πύργους ἄρχοντας καὶ σὲ ναοὺς τὸ Ψέμα.

Τῶν πρωτογέννητων καιρῶν ἡ πλάση μὲ τ᾿ ἀγρίμια

ξανάρχεται. Καλῶς νὰ ῾ρθῆ. Γκρεμίζω τὴν ἀσκήμια.

Εἶμ᾿ ἕνα ἀνήμπορο παιδὶ ποὺ σκλαβωμένο τό ῾χει

τὸ δείλιασμα κι ὅλο ρωτᾷ καὶ μήτε ναὶ μήτε ὄχι

δὲν τοῦ ἀποκρίνεται κανείς, καὶ πάει κι ὅλο προσμένει

τὸ λόγο ποὺ δὲν ἔρχεται, καὶ μία ντροπὴ τὸ δένει

Μὰ τὸ τσεκοῦρι μοναχὰ στὸ χέρι σὰν κρατήσω,

καὶ τὸ τσεκοῦρι μου ψυχὴ μ᾿ ἕνα θυμὸ περίσσο.

Τάχα ποιὸς μάγος, ποιὸ στοιχειὸ τοῦ δούλεψε τ᾿ ἀτσάλι

καὶ νιώθω φλόγα τὴν καρδιὰ καὶ βράχο τὸ κεφάλι,

καὶ θέλω νὰ τραβήξω ἐμπρὸς καὶ πλατωσιὲς* ν᾿ ἀνοίξω,

καὶ μ᾿ ἕνα Ναὶ νὰ τιναχτῶ, μ᾿ ἕνα Ὄχι νὰ βροντήξω;

Καβάλα στὸ νοητάκι* μου, δὲν τρέμω σας ὅποιοι εἶστε

γκρικάω,* βγαίνει ἀπὸ μέσα του μιὰ προσταγή: Γκρεμίστε!

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ, 

Σε πρώτο επίπεδο οι τοποθετήσεις του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Αναστασίου Μητσιάλης, για το μείζων πολιτικό ζήτημα της Κύπρου και που έγιναν μάλιστα μετά από συνάντηση του με τον Κύπριο Πρόεδρο στην Λευκωσία, προκαλούν λύπη.
Ο έντιμος κύριος Γενικός, εξισώνοντας το θύματα του Αττίλα με τον Αττίλα και παραπέμποντας και στον “τουρκοκυπριακό λαό”, κατέδειξε ότι δεν κατέχει ούτε καν τα στοιχειώδη του “επαγγέλματος” του, δηλαδή την διπλωματική τέχνη να κάνει μια δημόσια διατύπωση χωρίς να τοποθετήσει το πόδι του στο στόμα του. Εννοούσε κάτι άλλο από αυτό που είπε, δικαιολογήθηκε και τον δικαιολόγησαν, αργότερα.
Όμως αυτή η διπλωματική του ανεπάρκεια δεν πρέπει να ξενίζει. Τον έζησαν για τέσσερα χρόνια, από το 1987-1991, χιλιάδες ομογενείς μας στο Λονδίνο όταν ο κύριος αυτός ασκούσε εκεί προξενικά καθήκοντα. Ποιά υπήρξε η κρίση της ομογένειας για το έργο του και την εκεί παρουσία του; Κατά την ομογενειακή Λονδρέζικη εφημερίδα ΤaNeaonline, o κύριος Αναστάσιος Μητσιάλης υπήρξε ο χειρότερος πρόξενος που πέρασε ποτέ από το Λονδίνο! Ούτε και πρέπει να ξενίζει πως ο Α.Μ. εξελίχθηκε στην ιεραρχία και έγινε Γ.Δ. του ΥΠΕΞ. Μιλάμε για το, κατά τον αείμνηστο Γ. Σεφέρη (πρώην διπλωμάτη που δεν έγινε ποτέ Γ.Δ. διότι τα βρόντηξε και έφυγε ), “τετρομαγμένο Υπουργείο”. Εκεί όπου πάντοτε κυριαρχούσε η ευθυνοφοβία και ο φόβος: “Μικρά μυαλά, μικρές λεπτομέρειες και φόβος, φόβος, Θεέ μου, όλους τους συνέχει ο φόβος”. ...

"Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα, ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι ... Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι, και Μαμμωνάδες βάρβαροι,και χαύνοι λεβαντίνοι, λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη." Κωστής Παλαμάς