(To μεγάλο φιάσκο των «μεγαλο-καθηγητάδων»)
Σχετικά: Μήνυση του Δημήτρη Αντωνίου
Του Dr. Δημ. Αντωνίου, Προέδρου της «ΕΛΠΙΔΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ»
Εισαγωγή:
Το Μνημόνιο υπάρχει σε δύο
μορφές με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο:
Ως Μνημόνιο-Ι (δική μου ορολογία) είναι
ενσωματωμένο και υπογεγραμμένο στην
Διεθνή Δανειακή Σύμβαση μεταξύ Ελλάδος και Τρόικας και ως Μνημόνιο-ΙΙ, το οποίο, χωρίς να έχει
υπογραφές!! έχει προσαρτηθεί ως Παραρτήματα ΙΙΙ και ΙV στον ν.3845/06-05-2011 κι είναι
(θεωρείται από το ΣτΕ) ανεξάρτητο! της Δανειακής Σύμβασης.
Το Μνημόνιο-Ι είναι συνεπώς δεσμευτικό,
εκτελεστικό και αναπόσπαστο μέρος της ομοίως από 08-05-2011 «Διεθνούς Δανειακής
Σύμβασης», πρέπει να ψηφιστεί από την Βουλή κατά το άρθρο Συντ.29 παρ.2 και
δεν έχει ψηφιστεί, παρόλο που εφαρμόζεται κανονικά!.
Το Μνημόνιο-ΙΙ μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν
είναι δεσμευτικός, εκτελεστικός, ή εφαρμοστικός νόμος, αλλά απλά μη-δεσμευτικό
«σχέδιο προγράμματος» (βλ. εισηγητική έκθεση), όπως και τελικά εκρίθη από το
ΣτΕ τυπικά ορθά.
Το Μνημόνιο-Ι καταλύει αδιαμφισβήτητα την
Εθνική μας Κυριαρχία (σε συνδυασμό με συγκεκριμένα άρθρα της Δανειακής
Σύμβασης- βλ. παρακάτω), ενώ το
Μνημόνιο-ΙΙ, μπορεί να εκτιμηθεί (έστω εσφαλμένα) ότι δεν την καταλύει (όπως και πράγματι
εκρίθη από το ΣτΕ!)!, διότι είναι (υποτίθεται) ανεξάρτητο της Δανειακής
Σύμβασης.
Το ΣτΕ όμως έχει αρμοδιότητα
να εξετάσει το Μνημόνιο μόνο με την μορφή του ως Μνημονίου-ΙΙ!.
Για τους παραπάνω λόγους η απόφαση του
ΣτΕ παρότι φαίνεται εξοργιστική (και είναι επί της ουσίας), είναι δικονομικά σωστή!
Κι από εδώ προκύπτει
το φιάσκο της προσφυγής των
μεγαλο-καθηγητάδων στο ΣτΕ κατά της συνταγματικότητας του Μνημονίου!
Τέλος,
επειδή οι παραπάνω διαχωρισμοί σε
Μνημόνιο-Ι και ΙΙ δεν ισχύουν στο ποινικό δικαστήριο της μήνυσής μου, η
επίπτωση της απόφασης του ΣτΕ στην τελευταία είναι (ή θα πρέπει κανονικά! να
είναι) ανύπαρκτη.
Αναλυτικότερα: