Το άρθρο του Αντιναύαρχου Νίκου Κρυονερίτη, Επίτιμου Υπαρχηγού ΓΕΝ για την υπόθεση των υποβρυχίων προκάλεσε έντονες συζητήσεις.
Τα ερωτήματα που έθεσε με το κείμενό του πρέπει κάποια στιγμή να απαντηθούν .
Δείτε όσα είπε ο Αντιναύαρχος Νίκος Κρυονερίτης στο στούντιο του Onalert.
Για τα υποβρύχια κι όχι μόνο!
19 ερωτήματα "τορπίλες" για τα υποβρύχια 214 από ναύαρχο! "Φταίει μόνο ο Άκης";
Του Αντιναυάρχου (εα) Νίκου Κρυονερίτη
kapetannikos@gmail.com
Ένα από τα μεγαλύτερα πεδία διαπλοκής της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας είναι οι συμβάσεις των υποβρυχίων 214 και η διαχείρισή τους. Τα ερωτηματικά που προκύπτουν και έχουν μείνει αναπάντητα δεν δείχνουν μόνο το ποιοτικό μέγεθος του σκανδάλου, αλλά και την αβάσταχτη ελαφρότητα των θεσμών και των πολιτικών προσώπων στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Η παράθεση των ημερομηνιών και τα γεγονότα που επικαλούμαι στο κείμενο είναι αδιαμφισβήτητα. Πρόσωπα δεν αναφέρονται επειδή σέβομαι τους νόμους της χώρας που υπηρέτησα, που ζω και αγαπώ. Άλλωστε αυτό που γράφω είναι κάτι σαν τη γροθιά στο βράχο, όσο πιο δυνατή είναι τόσο μεγαλύτερες πληγές θα δημιουργήσει. Είναι όμως μερικές φορές που δεν αντέχεις και χτυπάς ξέροντας ότι θα ματώσεις. ...
Τα γεγονότα που συνθέτουν αυτό το περίεργο πάζλ των γερμανικών υποβρυχίων, ξεκινούν από το 1994-96 στα γραφεία του Πολεμικού Ναυτικού που μελετούν και σχεδιάζουν τα εξοπλιστικά προγράμματα. Ήταν τότε που το μαύρο χρήμα ξεχείλιζε και οι εταιρείες διοργάνωναν «συνέδρια», προσκαλώντας και δελεάζοντας τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού να συμμετέχουν, τότε που στρατολογούσαν τους πλασιέ των συστημάτων που παρήγαγαν, μέσα από τις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων, γνωρίζοντας ότι το «παιχνίδι» παίζεται κυρίως στη σχεδίαση και όχι στη λήψη της απόφασης.
Δεν είναι δύσκολο να δούμε πόσα και ποια στελέχη ασχολήθηκαν με την προσοδοφόρα αυτή κατάσταση, είτε με μαύρα χρήματα είτε με νόμιμες σχέσεις εργασίας μετά την αποστρατεία τους ή την παραίτησή τους, όμως τα ονόματα δεν ενδιαφέρουν την δικαιοσύνη γιατί η παραβίαση των ηθικών κανόνων δεν είναι πάντα νομικά κολάσιμη. Άλλωστε το κείμενο και τα ερωτηματικά αφορούν σε μεγαλύτερα ψάρια.
Το πρόγραμμα των υποβρυχίων όταν έφθασε στο επίπεδο του υπουργείου επί θητείας του Τσοχατζόπουλου, ήταν σχεδόν έτοιμο και πλήρως στοιχειοθετημένο. Ποιός μπορούσε άραγε να συγκριθεί με την αδιαμφισβήτητη επιχειρησιακή υπεροχή των νέων υποβρυχίων 212;
Μην απορείτε, τα υποβρύχια 212 είναι αυτά που είχε ήδη παραγγείλει το γερμανικό πολεμικό ναυτικό και είχε σχεδιάσει η ομάδα των εταιρειών HDW – FS. Διαφέρουν από τα ελληνικά 214 σε ορισμένα χαρακτηριστικά και σαν αποτέλεσμα διαφοροποιείται και η τιμή τους. Τι μας οδήγησε σχεδιαστικά σε αυτή τη διαφοροποίηση; Ποιος πρότεινε, πότε και γιατί αυτές τις αλλαγές; Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να τις πρότεινε κανένα υπουργείο ή υπουργός, αλλά κάποιος απόλυτος γνώστης των υποβρυχίων. Είναι κάτι όμως που μπορεί να εξετασθεί και να εντοπιστεί μαζί με το δεδομένο συγκρίσιμο μέγεθος της τιμής των υποβρυχίων 212 και 214, εκτός αν θεωρούμε ότι οι γερμανικές εταιρείες «λάδωναν» και το γερμανικό δημόσιο.
Ας πάμε όμως στο ίδιο το υποβρύχιο σαν επιχειρησιακό εργαλείο. Ανεξάρτητα με τις όποιες μίζες, είναι όντως ένας μεγάλος πολλαπλασιαστής ισχύος που ανατρέπει τα δεδομένα επιχειρησιακής ισορροπίας όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Είναι ένα ουσιαστικό εργαλείο αμφισβήτησης της κυριαρχίας, με μεγάλη ανεξαρτησία κινήσεων και επιχειρησιακή διάρκεια. Υπάρχει επομένως ουσιαστικό θέμα, γιατί η Ελλάδα αν τα είχε παραλάβει, θα διέθετε επιχειρησιακή υπεροχή, σε μια εποχή που οι ΑΟΖ των παράκτιων περιοχών της ανατολικής Μεσογείου ήταν και είναι ακόμη στο τραπέζι.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι τα έξι τουρκικά υποβρύχια τύπου 209 (ίδιου τύπου με τα ελληνικά), πρόκειται να αντικατασταθούν με ισάριθμα τύπου 214ΤΝ, που βρίσκονται υπό ναυπήγηση και προβλέπεται να ολοκληρωθούν την περίοδο 2015 μέχρι το 2020, με ιδιαίτερα αυξημένη συμμετοχή της τουρκικής βιομηχανίας. Οι πληροφορίες λένε ότι το πρώτο υποβρύχιο θα καθυστερήσει να αποδοθεί τουλάχιστον 2 χρόνια από τον προγραμματισμό.
Ποιος όμως έκανε το εγκληματικό λάθος να επιτρέψει τις προσχεδιασμένες από τρίτους, κατά την άποψή μου, εξελίξεις να οδηγήσουν στο σημερινό αποτέλεσμα; Εκτιμώ ότι αυτονόητα θα πρέπει να παρακολουθήσουμε τα γεγονότα, που θα μας οδηγήσουν σε κάποιες τουλάχιστον ορθολογικές και αληθοφανείς εκδοχές, αλλά και σε κάποια σκληρά ερωτήματα, γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι όλα εξελίσσονται εντελώς τυχαία.
Από τις 6 Ιανουαρίου του 2006, ουσιαστικά ξεκινά το πρόβλημα. Μέχρι τότε η σύμβαση εξελίσσεται χωρίς εμφανή τουλάχιστον προβλήματα. Οι αγοραστές (Πολεμικό Ναυτικό), με την σύμφωνη γνώμη του υπουργείου, δηλώνουν επίσημα ότι τα τεχνικά προβλήματα που παρουσιάζει το πρώτο υποβρύχιο είναι μείζονα με υπαιτιότητα των αναδόχων και σύμφωνα με το άρθρο 26 της σύμβασης υπάρχουν συνέπειες που προβλέπουν έκπτωση επ’ ωφελεία του αγοραστή ή και απόρριψη. Τότε ξεκινά ένας θόρυβος πρωτοφανής για τη μαζικότητα και την ένταση της συμμετοχής των Ελληνικών ΜΜΕ, με αποτέλεσμα όλη η χώρα να συζητά για τα υποβρύχια που γέρνουν. Ποιόν εξυπηρετούσε όλος αυτός ο θόρυβος; Ποιος λάδωνε τη «μηχανή» που απαξίωνε ένα νέο οπλικό σύστημα που θα έδινε ένα τεράστιο επιχειρησιακό πλεονέκτημα στη χώρα;Γιατί η Ελληνική πλευρά έδειξε τέτοια ακαμψία για ένα πρόβλημα που τελικά επιλύθηκε;
Η γερμανική πλευρά από τον Μάιο μέχρι τον Ιούνιο του 2008, έκανε τις απαραίτητες διορθωτικές παρεμβάσεις για την επίλυση των προβλημάτων του Υ/Β και στη συνέχεια από τις 17 Ιουνίου μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου του 2008, έκανε επίσημες δοκιμές με την παρουσία της BWB που είναι επίσημος φορέας του γερμανικού δημοσίου. Τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά και το σκάφος από εκεί και πέρα θεωρείται ότι είναι απόλυτα λειτουργικό και ασφαλές. Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα στη συνέχεια και με την επιτυχή παραλαβή του.
Τι κάνει όμως η Ελληνική πλευρά; Επιδεικνύει μια ακατανόητη καθυστέρηση και προβαίνει σε μια σειρά κινήσεις που χρήζουν διερεύνησης. Έφθασε Ιανουάριος του 2009 για να συγκροτήσει επιτροπή για τη διευθέτηση του προβλήματος που μπαίνει αντί των τελικών δοκιμών και παραλαβής σε μια σειρά διαπραγματεύσεων. Παράλληλα γνωρίζει ότι η Τουρκία διαπραγματεύεται με τις γερμανικές εταιρείες για τα αντίστοιχου τύπου υποβρύχια και έχει κάθε λόγο να επιζητεί καθυστερήσεις στο Ελληνικό πρόγραμμα. Τι δείχνουν τα γεγονότα για το Ελληνικό υπουργείο, φόβο; Ανικανότητα; Αδιαφορία; Συμφωνία κάτω από το τραπέζι; Κάτι ποιο σοβαρό; Σε κάθε περίπτωση όμως το αποτέλεσμα δρα κατά των εθνικών συμφερόντων.
Στις 5 Ιουνίου η Ελληνική πλευρά καταβάλλει στην ΤΚΜS 105 εκατομμύρια που αφορούν σε ληξιπρόθεσμες οφειλές. Αυτό μπορεί να ελεγχθεί επειδή ο τότε υπουργός άμυνας δήλωσε ότι δεν καταβλήθηκε στη γερμανική πλευρά κανένα τίμημα. Μάλιστα αυτή η πληρωμή έγινε χωρίς την υπογραφή σχεδίου τροποποίησης, όπως προβλεπόταν από τη σύμβαση.
Τελικό αποτέλεσμα ήταν παραμονή εκλογών, στις 21 Σεπτεμβρίου του 2009, η γερμανική πλευρά να καταγγείλει τη σύμβαση. Τυχαίο;
Από εκεί και πέρα ξεκινά η περίοδος του ΠΑΣΟΚ με το εξής παράδοξο. Ενώ έχει αντιληφθεί τα λάθη της Ελληνικής πλευράς δεν διατάσσει κάποια έρευνα διοικητικού χαρακτήρα για να διερευνήσει την υπόθεση και να αποδώσει ευθύνες, ενώ παραδόξως διατηρεί στις θέσεις τους, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δύο συνδετικούς κρίκους της υπόθεσης, τον τότε ΑΓΕΝ, αξιωματικό των υποβρυχίων και εισηγητή του πρώην ΥΕΘΑ και τον διευθυντή ΓΔΑΕΕ. Παράλληλα μπαίνει σε διαπραγμάτευση με την γερμανική πλευρά για την επίλυση του θέματος.
Το αποτέλεσμα ήταν η σύναψη νέων συμβάσεων με την Ελληνική πλευρά να πληρώνει για μια παράλογη σύμβαση που απαιτούσε ζεστό χρήμα από μια οικονομία που βρισκόταν στη γνωστή περιδίνηση, χωρίς να διασφαλίζει την παράδοση των υποβρυχίων που ήταν το κύριο ζητούμενο. Γιατί άραγε; Τι επέβαλε αυτή τη συμφωνία; Ακολουθώντας μια ορθολογική εξήγηση εκτιμώ ότι η γερμανική πλευρά επέβαλε επαχθείς όρους σε μια χώρα που κοιτούσε περισσότερο την οικονομική της σωτηρία μέσω της δανειακής σύμβασης, παρά την επιχειρησιακή της επάρκεια. Μπορεί όμως κάποιος να υποθέσει και άλλα σενάρια. Δεν είναι αποδεκτό ηθικά και λογικά, στην πιο δύσκολη οικονομικά στιγμή μιας σπαρασσόμενης οικονομίας να εκταμιεύονται 350 εκατομμύρια ευρώ. Εδώ τα ερωτηματικά στρέφονται αμείλικτα πλέον προς την κορυφή της τότε κυβέρνησης και το υπουργείο των οικονομικών.
Όμως ακόμη και αν δεν είναι έτσι, γιατί δεν είδαμε το επόμενο παιχνίδι της γερμανικής πλευράς; Γιατί δεν καταλάβαμε ότι ο κύριος Safa τελικά ήταν ο Δούρειος Ίππος, που εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι είχε σκοπό να παρατείνει το Ελληνικό πρόγραμμα και όχι να δώσει τη λύση. Γιατί πέσαμε πάλι στην παγίδα εφόσον γνωρίζαμε ότι υπάρχει ισχυρή τουρκική πίεση για καθυστερήσεις, πιθανώς και συμφωνία με την γερμανική πλευρά; Ανεπάρκεια στην κορυφή των δύο μεγάλων κομμάτων που τώρα συγκυβερνούν; Συμφωνίες που δεν πρέπει να βγουν στην επιφάνεια; Διαπλοκή που φθάνει μέχρι την κορυφή;
Όλα όμως αυτά τα ερωτήματα που αναδύονται από το θέμα των υποβρυχίων, αντί να φωτίζονται, δυστυχώς παραμερίζονται. Ακόμη και η αναδυόμενη δυνατή πλέον αριστερά δεν φαίνεται να τολμά. Το βέβαιο είναι ότι το θέμα ούτε ξεκίνησε από τον παροπλισμένο Τσοχατζόπουλο, ούτε συνεχίζεται με αυτόν, αν και ο ίδιος πληρώνει τις όποιες ευθύνες του εν ζωή. Η ιστορία είναι βέβαιο ότι θα απαντήσει κάποτε στα ερωτήματα και θα αποδώσει δυστυχώς μόνον τις ιστορικές ευθύνες, στους τότε συγχωρεμένους – ασυγχώρητους.
Διαβάστε ακόμη:
Ναυτική κυριαρχία στο Αιγαίο - Ποιοι δεν την επιθυμούν εκτός από τους Τούρκους;
Το "ημερολόγιο" του ΠΙΠΙΝΟΥ! Όλη η περιπέτειά του μέχρι να πέσει στο νερό
Όταν τα στελέχη της ΝΔ "πυροβολούσαν" τη συμφωνία Βενιζέλου για τον Σκαραμαγκά
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Τα ερωτήματα που έθεσε με το κείμενό του πρέπει κάποια στιγμή να απαντηθούν .
Δείτε όσα είπε ο Αντιναύαρχος Νίκος Κρυονερίτης στο στούντιο του Onalert.
Για τα υποβρύχια κι όχι μόνο!
19 ερωτήματα "τορπίλες" για τα υποβρύχια 214 από ναύαρχο! "Φταίει μόνο ο Άκης";
Του Αντιναυάρχου (εα) Νίκου Κρυονερίτη
kapetannikos@gmail.com
Ένα από τα μεγαλύτερα πεδία διαπλοκής της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας είναι οι συμβάσεις των υποβρυχίων 214 και η διαχείρισή τους. Τα ερωτηματικά που προκύπτουν και έχουν μείνει αναπάντητα δεν δείχνουν μόνο το ποιοτικό μέγεθος του σκανδάλου, αλλά και την αβάσταχτη ελαφρότητα των θεσμών και των πολιτικών προσώπων στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Η παράθεση των ημερομηνιών και τα γεγονότα που επικαλούμαι στο κείμενο είναι αδιαμφισβήτητα. Πρόσωπα δεν αναφέρονται επειδή σέβομαι τους νόμους της χώρας που υπηρέτησα, που ζω και αγαπώ. Άλλωστε αυτό που γράφω είναι κάτι σαν τη γροθιά στο βράχο, όσο πιο δυνατή είναι τόσο μεγαλύτερες πληγές θα δημιουργήσει. Είναι όμως μερικές φορές που δεν αντέχεις και χτυπάς ξέροντας ότι θα ματώσεις. ...
Τα γεγονότα που συνθέτουν αυτό το περίεργο πάζλ των γερμανικών υποβρυχίων, ξεκινούν από το 1994-96 στα γραφεία του Πολεμικού Ναυτικού που μελετούν και σχεδιάζουν τα εξοπλιστικά προγράμματα. Ήταν τότε που το μαύρο χρήμα ξεχείλιζε και οι εταιρείες διοργάνωναν «συνέδρια», προσκαλώντας και δελεάζοντας τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού να συμμετέχουν, τότε που στρατολογούσαν τους πλασιέ των συστημάτων που παρήγαγαν, μέσα από τις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων, γνωρίζοντας ότι το «παιχνίδι» παίζεται κυρίως στη σχεδίαση και όχι στη λήψη της απόφασης.
Δεν είναι δύσκολο να δούμε πόσα και ποια στελέχη ασχολήθηκαν με την προσοδοφόρα αυτή κατάσταση, είτε με μαύρα χρήματα είτε με νόμιμες σχέσεις εργασίας μετά την αποστρατεία τους ή την παραίτησή τους, όμως τα ονόματα δεν ενδιαφέρουν την δικαιοσύνη γιατί η παραβίαση των ηθικών κανόνων δεν είναι πάντα νομικά κολάσιμη. Άλλωστε το κείμενο και τα ερωτηματικά αφορούν σε μεγαλύτερα ψάρια.
Το πρόγραμμα των υποβρυχίων όταν έφθασε στο επίπεδο του υπουργείου επί θητείας του Τσοχατζόπουλου, ήταν σχεδόν έτοιμο και πλήρως στοιχειοθετημένο. Ποιός μπορούσε άραγε να συγκριθεί με την αδιαμφισβήτητη επιχειρησιακή υπεροχή των νέων υποβρυχίων 212;
Μην απορείτε, τα υποβρύχια 212 είναι αυτά που είχε ήδη παραγγείλει το γερμανικό πολεμικό ναυτικό και είχε σχεδιάσει η ομάδα των εταιρειών HDW – FS. Διαφέρουν από τα ελληνικά 214 σε ορισμένα χαρακτηριστικά και σαν αποτέλεσμα διαφοροποιείται και η τιμή τους. Τι μας οδήγησε σχεδιαστικά σε αυτή τη διαφοροποίηση; Ποιος πρότεινε, πότε και γιατί αυτές τις αλλαγές; Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να τις πρότεινε κανένα υπουργείο ή υπουργός, αλλά κάποιος απόλυτος γνώστης των υποβρυχίων. Είναι κάτι όμως που μπορεί να εξετασθεί και να εντοπιστεί μαζί με το δεδομένο συγκρίσιμο μέγεθος της τιμής των υποβρυχίων 212 και 214, εκτός αν θεωρούμε ότι οι γερμανικές εταιρείες «λάδωναν» και το γερμανικό δημόσιο.
Ας πάμε όμως στο ίδιο το υποβρύχιο σαν επιχειρησιακό εργαλείο. Ανεξάρτητα με τις όποιες μίζες, είναι όντως ένας μεγάλος πολλαπλασιαστής ισχύος που ανατρέπει τα δεδομένα επιχειρησιακής ισορροπίας όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Είναι ένα ουσιαστικό εργαλείο αμφισβήτησης της κυριαρχίας, με μεγάλη ανεξαρτησία κινήσεων και επιχειρησιακή διάρκεια. Υπάρχει επομένως ουσιαστικό θέμα, γιατί η Ελλάδα αν τα είχε παραλάβει, θα διέθετε επιχειρησιακή υπεροχή, σε μια εποχή που οι ΑΟΖ των παράκτιων περιοχών της ανατολικής Μεσογείου ήταν και είναι ακόμη στο τραπέζι.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι τα έξι τουρκικά υποβρύχια τύπου 209 (ίδιου τύπου με τα ελληνικά), πρόκειται να αντικατασταθούν με ισάριθμα τύπου 214ΤΝ, που βρίσκονται υπό ναυπήγηση και προβλέπεται να ολοκληρωθούν την περίοδο 2015 μέχρι το 2020, με ιδιαίτερα αυξημένη συμμετοχή της τουρκικής βιομηχανίας. Οι πληροφορίες λένε ότι το πρώτο υποβρύχιο θα καθυστερήσει να αποδοθεί τουλάχιστον 2 χρόνια από τον προγραμματισμό.
Ποιος όμως έκανε το εγκληματικό λάθος να επιτρέψει τις προσχεδιασμένες από τρίτους, κατά την άποψή μου, εξελίξεις να οδηγήσουν στο σημερινό αποτέλεσμα; Εκτιμώ ότι αυτονόητα θα πρέπει να παρακολουθήσουμε τα γεγονότα, που θα μας οδηγήσουν σε κάποιες τουλάχιστον ορθολογικές και αληθοφανείς εκδοχές, αλλά και σε κάποια σκληρά ερωτήματα, γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι όλα εξελίσσονται εντελώς τυχαία.
Από τις 6 Ιανουαρίου του 2006, ουσιαστικά ξεκινά το πρόβλημα. Μέχρι τότε η σύμβαση εξελίσσεται χωρίς εμφανή τουλάχιστον προβλήματα. Οι αγοραστές (Πολεμικό Ναυτικό), με την σύμφωνη γνώμη του υπουργείου, δηλώνουν επίσημα ότι τα τεχνικά προβλήματα που παρουσιάζει το πρώτο υποβρύχιο είναι μείζονα με υπαιτιότητα των αναδόχων και σύμφωνα με το άρθρο 26 της σύμβασης υπάρχουν συνέπειες που προβλέπουν έκπτωση επ’ ωφελεία του αγοραστή ή και απόρριψη. Τότε ξεκινά ένας θόρυβος πρωτοφανής για τη μαζικότητα και την ένταση της συμμετοχής των Ελληνικών ΜΜΕ, με αποτέλεσμα όλη η χώρα να συζητά για τα υποβρύχια που γέρνουν. Ποιόν εξυπηρετούσε όλος αυτός ο θόρυβος; Ποιος λάδωνε τη «μηχανή» που απαξίωνε ένα νέο οπλικό σύστημα που θα έδινε ένα τεράστιο επιχειρησιακό πλεονέκτημα στη χώρα;Γιατί η Ελληνική πλευρά έδειξε τέτοια ακαμψία για ένα πρόβλημα που τελικά επιλύθηκε;
Η γερμανική πλευρά από τον Μάιο μέχρι τον Ιούνιο του 2008, έκανε τις απαραίτητες διορθωτικές παρεμβάσεις για την επίλυση των προβλημάτων του Υ/Β και στη συνέχεια από τις 17 Ιουνίου μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου του 2008, έκανε επίσημες δοκιμές με την παρουσία της BWB που είναι επίσημος φορέας του γερμανικού δημοσίου. Τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά και το σκάφος από εκεί και πέρα θεωρείται ότι είναι απόλυτα λειτουργικό και ασφαλές. Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα στη συνέχεια και με την επιτυχή παραλαβή του.
Τι κάνει όμως η Ελληνική πλευρά; Επιδεικνύει μια ακατανόητη καθυστέρηση και προβαίνει σε μια σειρά κινήσεις που χρήζουν διερεύνησης. Έφθασε Ιανουάριος του 2009 για να συγκροτήσει επιτροπή για τη διευθέτηση του προβλήματος που μπαίνει αντί των τελικών δοκιμών και παραλαβής σε μια σειρά διαπραγματεύσεων. Παράλληλα γνωρίζει ότι η Τουρκία διαπραγματεύεται με τις γερμανικές εταιρείες για τα αντίστοιχου τύπου υποβρύχια και έχει κάθε λόγο να επιζητεί καθυστερήσεις στο Ελληνικό πρόγραμμα. Τι δείχνουν τα γεγονότα για το Ελληνικό υπουργείο, φόβο; Ανικανότητα; Αδιαφορία; Συμφωνία κάτω από το τραπέζι; Κάτι ποιο σοβαρό; Σε κάθε περίπτωση όμως το αποτέλεσμα δρα κατά των εθνικών συμφερόντων.
Στις 5 Ιουνίου η Ελληνική πλευρά καταβάλλει στην ΤΚΜS 105 εκατομμύρια που αφορούν σε ληξιπρόθεσμες οφειλές. Αυτό μπορεί να ελεγχθεί επειδή ο τότε υπουργός άμυνας δήλωσε ότι δεν καταβλήθηκε στη γερμανική πλευρά κανένα τίμημα. Μάλιστα αυτή η πληρωμή έγινε χωρίς την υπογραφή σχεδίου τροποποίησης, όπως προβλεπόταν από τη σύμβαση.
Τελικό αποτέλεσμα ήταν παραμονή εκλογών, στις 21 Σεπτεμβρίου του 2009, η γερμανική πλευρά να καταγγείλει τη σύμβαση. Τυχαίο;
Από εκεί και πέρα ξεκινά η περίοδος του ΠΑΣΟΚ με το εξής παράδοξο. Ενώ έχει αντιληφθεί τα λάθη της Ελληνικής πλευράς δεν διατάσσει κάποια έρευνα διοικητικού χαρακτήρα για να διερευνήσει την υπόθεση και να αποδώσει ευθύνες, ενώ παραδόξως διατηρεί στις θέσεις τους, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δύο συνδετικούς κρίκους της υπόθεσης, τον τότε ΑΓΕΝ, αξιωματικό των υποβρυχίων και εισηγητή του πρώην ΥΕΘΑ και τον διευθυντή ΓΔΑΕΕ. Παράλληλα μπαίνει σε διαπραγμάτευση με την γερμανική πλευρά για την επίλυση του θέματος.
Το αποτέλεσμα ήταν η σύναψη νέων συμβάσεων με την Ελληνική πλευρά να πληρώνει για μια παράλογη σύμβαση που απαιτούσε ζεστό χρήμα από μια οικονομία που βρισκόταν στη γνωστή περιδίνηση, χωρίς να διασφαλίζει την παράδοση των υποβρυχίων που ήταν το κύριο ζητούμενο. Γιατί άραγε; Τι επέβαλε αυτή τη συμφωνία; Ακολουθώντας μια ορθολογική εξήγηση εκτιμώ ότι η γερμανική πλευρά επέβαλε επαχθείς όρους σε μια χώρα που κοιτούσε περισσότερο την οικονομική της σωτηρία μέσω της δανειακής σύμβασης, παρά την επιχειρησιακή της επάρκεια. Μπορεί όμως κάποιος να υποθέσει και άλλα σενάρια. Δεν είναι αποδεκτό ηθικά και λογικά, στην πιο δύσκολη οικονομικά στιγμή μιας σπαρασσόμενης οικονομίας να εκταμιεύονται 350 εκατομμύρια ευρώ. Εδώ τα ερωτηματικά στρέφονται αμείλικτα πλέον προς την κορυφή της τότε κυβέρνησης και το υπουργείο των οικονομικών.
Όμως ακόμη και αν δεν είναι έτσι, γιατί δεν είδαμε το επόμενο παιχνίδι της γερμανικής πλευράς; Γιατί δεν καταλάβαμε ότι ο κύριος Safa τελικά ήταν ο Δούρειος Ίππος, που εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι είχε σκοπό να παρατείνει το Ελληνικό πρόγραμμα και όχι να δώσει τη λύση. Γιατί πέσαμε πάλι στην παγίδα εφόσον γνωρίζαμε ότι υπάρχει ισχυρή τουρκική πίεση για καθυστερήσεις, πιθανώς και συμφωνία με την γερμανική πλευρά; Ανεπάρκεια στην κορυφή των δύο μεγάλων κομμάτων που τώρα συγκυβερνούν; Συμφωνίες που δεν πρέπει να βγουν στην επιφάνεια; Διαπλοκή που φθάνει μέχρι την κορυφή;
Όλα όμως αυτά τα ερωτήματα που αναδύονται από το θέμα των υποβρυχίων, αντί να φωτίζονται, δυστυχώς παραμερίζονται. Ακόμη και η αναδυόμενη δυνατή πλέον αριστερά δεν φαίνεται να τολμά. Το βέβαιο είναι ότι το θέμα ούτε ξεκίνησε από τον παροπλισμένο Τσοχατζόπουλο, ούτε συνεχίζεται με αυτόν, αν και ο ίδιος πληρώνει τις όποιες ευθύνες του εν ζωή. Η ιστορία είναι βέβαιο ότι θα απαντήσει κάποτε στα ερωτήματα και θα αποδώσει δυστυχώς μόνον τις ιστορικές ευθύνες, στους τότε συγχωρεμένους – ασυγχώρητους.
Διαβάστε ακόμη:
Ναυτική κυριαρχία στο Αιγαίο - Ποιοι δεν την επιθυμούν εκτός από τους Τούρκους;
Το "ημερολόγιο" του ΠΙΠΙΝΟΥ! Όλη η περιπέτειά του μέχρι να πέσει στο νερό
Όταν τα στελέχη της ΝΔ "πυροβολούσαν" τη συμφωνία Βενιζέλου για τον Σκαραμαγκά
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.