ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ΜΑΥΡΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Από τον Απρίλη του 1941 ένα κύμα μαύρης σκλαβιάς εσκέπασε την Ελλάδα. Και είναι τούτη η πιο σκληρή, η πιο απάνθρωπη, η πιο αιμοβόρα, η πιο αποπνιχτική σκλαβιά απ’ όσες εγνώρισε ως τώρα η πολυβασανισμένη χώρα μας στα τρεις χιλιάδες χρόνια της τρικυμισμένης ιστορίας της. ...
Τα λυσσασμένα εθνικοφασιστικά θεριά της Ευρώπης που επρομελέτησαν κι οργάνωσαν συστηματικά την υποδούλωση των Ευρωπαϊκών Λαών για να τους μετατρέψουνε σε αποικιακούς σκλάβους χωρίς ελπίδα λυτρωμού, χύθηκαν απάνω στην Ελλάδα. Τα ηρωικά παιδιά του Ελληνικού λαού εχτύπησαν κατάμουτρα τον πρώτο καταχτητή, τον ετσάκισαν, τον εταπείνωσαν, τον έσπρωξαν πίσω στα βουνά της Αλβανίας. Και τότες εξεκίνησαν κατά τη χώρα μας οι σιδερόφραχτες μεραρχίες, τα τανκς, τα κανόνια και τα αεροπλάνα των Γερμανών για να χτυπήσουνε μια χούφτα γενναίων στρατιωτών από την πλάτη. Μα και μ’ αυτούς ακόμα χτυπήθηκαν παλληκαρίσια οι Έλληνες στρατιώτες, ξέροντας από πριν, πως δεν μπορούνε βέβαια αυτοί, μια χούφτα άνθρωποι, σχεδόν άοπλοι, να κρατήσουν τον πύρινο ποταμό που κατέβαινε.

Μα ο αγώνας τους και η θυσία τους είχε σημασία συμβολική. Έδειχνε πως οι Έλληνες δεν είναι λαός “ώριμος για σκλαβιά”. Έδειχνε πως οι Έλληνες ξέρουν να πεθαίνουνε για τη λευτεριά, που δεν τους την εχάρισε κανένας ποτέ, παρά πάντα, από τον καιρό του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας ως το 21 και ως σήμερα, την καταχτήσανε με το αίμα τους και με τον ηρωϊσμό τους.

Και τότες, πίσω από τις σιδερόφραχτες μεραρχίες των Γερμανών κατέβηκαν και χύθηκαν στην Ελλάδα τα “λιοντάρια” του Μουσσολίνι και πλημμύρισαν τη χώρα μας, Ρούμελη και Μωρηά και νησιά και καλοστρώθηκαν οι “νικητές” στις πολιτείες και στα χωριά μας, κι από τότε τρώνε και πίνουνε ρουφώντας το αίμα μας. Και κατέβηκαν ακόμη πίσω από τους Γερμανούς χωρίς να ρίξουν τουφεκιά και ν’ αντιμετωπίσουν Έλληνα στρατιώτη, άλλοι γενναίοι καταχτητές, οι Βούλγαροι φασίστες, κι άρχισαν κι αυτοί το ηρωϊκό τους έργο: να σβύσουνε τον Ελληνισμό από τη Μακεδονία και τη Θράκη. Κάτω από την προστασία των γερμανικών λογχών πάντα, έσφαξαν και σκότωσαν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες, έκαψαν χωριά, ξεσπίτωσαν εκατοντάδες χιλιάδες, υπερχρέωσαν όλους τους Έλληνες να προσθέσουν στα ονόματά τους την κατάληξη “ώφ” για να γίνουν Βούλγαροι, έβαλαν παπάδες Βουλγάρους στις εκκλησίες, Βουλγάρους δασκάλους στα σκολειά, για να “εκπολιτίσουν” κι αυτοί την Ελλάδα, κατά το παράδειγμα που τους δίνουν οι Ναζίδες “εκπολιτιστές” της Νορβηγίας, της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας κτλ. Και κατέβηκαν ακόμα πίσω από τους Γερμανοϊταλούς στην Ελληνική Ηπειρο οι γενναίοι Αρβανίτες για το πατροπαράδοτο πλιάτσικο, και ξεφύτρωσαν στη Θεσσαλία μερικά θρασύδειλα, σιχαμερά σαλιγκάρια που λέγονται Ρουμανόβλαχοι, και τριγυρίζουνε τα χωριά ληστεύοντας, καίοντας, πλιατσικολογώντας και ρημάζοντας τον τόπο.

Και το κύμα της μαύρης σκλαβιάς χύθηκε κατόπιν πάνω στην ηρωϊκή Κρήτη. Από τον ουρανό έπεσαν τα αρπαχτικά όρνια για να σκίσουνε με τα νύχια τους τις σάρκες του Κρητικού λαού. Κι όταν αντίκρυσαν την παλληκαριά ατρόμητων γέρων και παιδιών και γυναικών, έστησαν τα πολυβόλα τους και τα κανόνια τους και πέταξαν με τα αεροπλάνα τους πάνω απ΄τις πολιτείες και τα χωριά της Κρήτης, και με τη φωτιά και το σίδερο το πυρωμένο πίστεψαν πως θα δαμάσουν το ατρόμητο φρόνημα του λαού, που δεν άφησε κανένα καταχτητή, να κοιμηθεί ήσυχη νύχτα, αιώνες ολόκληρους.

Και τώρα, πάνε δεκαοχτώ μήνες που εβάλθηκαν όλοι τούτοι οι “αρχοντολαοί” να δημιουργήσουνε τη “νέα τάξη πραγμάτων” και στην Ελλάδα. Και ο Ελληνικός λαός τη γνώρισε, ή καλλίτερα, την ξαναγνώρισε τη νέα τάξη των πραγμάτων, που είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος, και λέγεται με την αληθινή της λέξη “σκλαβιά”. Μαύρη σκλαβιά και αρπαγή και βαρβαρότητα, και μπασιμπουζουκισμός και λεηλασία και ερήμωση της χώρας. Είναι η τάξη που ήθελαν να φέρουνε σε τούτη τη χώρα οι βάρβαροι της Ασίας, οι Πέρσες, οι Ούννοι, οι Μογγόλοι του Ταμερλάνου και του Τσιγγισχάν, οι Τούρκοι του Μουχαμέτη, με μόνη τη διαφορά, πως ετούτη τη φορά συνδέεται η τάξη αυτή και με την επιστημονικά ωργανωμένη ληστεία. Ο,τι είχε δημιουργήσει η εργασία του Ελληνικού λαού στα εκατό χρόνια της ελεύτερης ζωής του, όλα τα υλικά μας αγαθά εξαφανίστηκαν. Ολα τα τρόφιμα και τα υλικά που ήτανε στις αποθήκες μας, ζάχαρες, καφέδες, ρύζια, πετρέλαια, δέρματα, σιδερικά, εργαλεία και φάρμακα, ρουχισμός, μαλλιά και μπαμπάκια, μετάλλα, ακόμα και τα επιστημονικά εργαλεία από τα επιστημονικά μας εργαστήρια, όλα λεηλατήθηκαν. Ολα τα ζώα της καλλιέργειας, της τροφής, της μεταφοράς, άλογα, μουλάρια, βόδια, πρόβατα, γίδια, γουρούνια, γαλόπουλα, κότες, αρπάχτηκαν, φαγώθηκαν. Ολα τα μεταφορικά μας μέσα, αυτοκίνητα συγκοινωνίας, φορτηγά και πολυτελείας, μοτοσυκλέττες και ποδήλατα και κάρρα ακόμη, όλα μας τα βαπόρια, τα ιστιοφόρα, τα μπενζινόπλοια, επιτάχτηκαν, εξαφανίστηκαν και τώρα μας κοροϊδεύουν για πρωτόγονους νομίζοντας πως από ανέκαθεν κάναμε τις μεταφορές μας με τα δίτροχα άθλια κασσονάκια που τριγυρνούνε στους δρόμους της Αθήνας. Ολα τα προιόντα της γης, ακόμα και κείνα που μας επερίσσευαν και τα πουλούσαμε στο εξωτερικό, έγιναν με μιας για μας αόρατα και σπάνια φαινόμενα. Οχι πια το σιτάρι, το κριθάρι, το καλαμπόκι, παρά το λάδι μας, οι ελιές μας, τα τυριά μας, το γάλα μας, οι σταφίδες μας, τα σύκα μας, τα κρασιά μας, τα λαχανικά μας, τα ψάρια μας, τα φρούτα μας, τα καπνά μας, τα χάσαμε από τα μάτια μας. Στη χώρα της ελιάς και του λαδιού πεθαίνουν οι άνθρωποι από πριξήματα, γιατί δεν έχουν σταγόνα λάδι να προσθέσουνε στα νερόβραστα χόρτα τους. Και φτάσαμε σήμερα να πληρώνουμε 27.000 δρχ. το λάδι την οκά, 22.000 το κρέας την οκά, 1.200 δρχ. την οκά τα σταφύλια τον Αύγουστο μήνα, 2.600 δρχ. την οκά το γάλα, στη στάνη μέσα, 2.500 δρχ. την τομάτα την οκά. Εχάθηκαν όλα τα καύσιμα υλικά, τα πετροκάρβουνα, το πετρέλαιο, η μπενζίνα, το ξυλοκάρβουνο. Κι αφού μας τα πήραν όλα τούτα και μας ανάγκασαν να καίμε τα δάση μας για να μαγειρέψουμε το φαγητό μας, μας κατηγορούν για βάρβαρους, “γιατί δεν σεβόμαστε τα δάση”. Και συνάμα αυτοί κατεβάζουν βουνά τα ξύλα μας και τα καίνε στα καζάνια τους. Και αφού μας αφαιρέσανε όλα τα μέσα της δουλειάς και μας λιμοχτονούνε, μας κατηγοράνε γιατί είμαστε, λέει, τεμπέληδες, καφενόβιοι κι αεριτζήδες και θα μας βάλουνε, λέει, αυτοί να δουλεύουμε όπως ξέρουν αυτοί να βάζουνε τους σκλάβους να δουλεύουνε.

Και δίπλα σ΄αυτή την άμεση καταλήστεψη βαδίζει από κοντά η επιστημονικά ωργανωμένη ληστεία. Σ’ όλες τις ελληνικές εμπορικές, βιομηχανικές και τραπεζιτικές επιχειρήσεις μπαίνουνε με το “έτσι θέλω”, και αρπάζουν το 51% από τις μετοχές, υποδουλώνοντας έτσι με μιας για αιώνα τον άπαντα-όπως νομίζουν-την εργασία του Ελληνικού λαού. Στην αρχή θέλανε να μας ξεγελάσουνε με τα τυπωμένα χαρτιά τους τα μάρκα και τις λιρέττες της κατοχής, πως τάχα μας πλερώνουνε ό,τι αγοράζουνε. Ενώ απλούστατα το κλέβανε: Γιατί το χαρτί αυτό δεν είχε καμμιάν αξία ανταλλαχτική μέσα στη Γερμανία και την Ιταλία, δηλαδή μας έπαιρναν τα δικά μας πράματα χωρίς να υποχρεώνονται να μας δώσουνε τίποτα δικό τους, μας επλήρωναν με φρέσκο αέρα.

Μα ύστερα ανακαλύψανε πως είναι κόπος περιττός και έξοδο περιττό να τυπώνουνε καν μάρκα και λιρέττες. Καλλίτερα να τυπώνει χαρτί η “Ελληνική Κυβέρνηση” και να κάνει αυτή τα έξοδα, κι έτσι να μας κλέβουν όλα μας τ’ αγαθά με δικά μας λεφτά. Και τα έξοδα αυτά του στρατού της κατοχής έγιναν τόσο πολλά και αμέτρητα, που κανένα τυπογραφείο δεν προφταίνει να τυπώνει “χιλιάρικα”. Οταν η Γερμανία ύστερα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο καταδικάστηκε να πληρώνει 2 δισεκατομμύρια μάρκα το χρόνο συνολική αποζημίωση για όλες τις τεράστιες ζημιές που είχε προξενήσει σ΄όλο τον κόσμο, έβγαλε φοβερές φωνές για την τρομερή αδικία της “ληστρικής” συνθήκες των Βερσαλλιών, και δικαιολογεί και το σημερινό ακόμη πόλεμο επειδή τότες εζήτησαν να την πνίξουν. Μα τι να πει λοιπόν η μικρή, φτωχή κι ερημωμένη Ελλάδα, που δεν έβλαψε κανένα, που κανενός τη χώρα δεν πήγε να καταπατήσει, ούτε κανενός τη χώρα δεν πήγε να πάρει τα αγαθά, όταν οι καταχτητές της της ερούφηξαν κι’ όλας σ’ ένα χρόνο μέσα δυόμιση δισεκατομμύρια μάρκα “για έξοδα στρατού κατοχής”; Και της ζητάνε τώρα να πλερώνει τα έξοδα της γερμανικής εκστρατείας στην Αφρική, βάζοντάς τηνε (άκουσον, άκουσον!!) να “δανείζει” η Ελλάδα στη Γερμανία 20-30 δισεκατομμύρια δραχμές το μήνα! Και τώρα δεν τρέφουμε μόνο τα στρατεύματα κατοχής, δεν πληρώνουμε μόνο τα γλέντια τους, τα μεθύσια τους, τα όργιά τους με τα κορίτσια μας και με τις αδερφές μας, όλη την αφάνταστη σπατάλη τους σε έργα, σε μεταφορές, σε χτίρια άχρηστα για μας, σε αεροδρόμια, σε φρούρια, που χτίζουν απάνω στη χώρα μας, παρά ταΐζουμε εμείς και το στρατό του Ρόμμελ, για να υποβοηθήσουμε να εγκαθιδρυθεί η “νέα τάξη” και στην Αφρική.

Η “νέα τάξη” των γκάγκστερς!

Ετσι κατάντησαν να πεθαίνουν εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι από την πείνα, καταντήσαμε να δρασκελάμε κουφάρια στους δρόμους, να θάφτουμε τους νεκρούς μας σωριασμένους μέσα στα κάρρα των σκουπιδιών μας. Ετσι καταντήσαμε όλοι σκελετοί και τα παιδιά μας ατροφικά με καλαμένια ποδαράκια και μάτια σβυσμένα. Ετσι φυτεύεται στα στήθια μας η φυματίωση, κι η ατροφία, κι ο εκφυλισμός.

Κι όταν ο λαός που κατάχτησε τη λευτεριά του σε πολύχρονους αγώνες με το αίμα του, τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, να ζητήσει το δίκιο του, να διεκδικήσει το στοιχειώδες δικαίωμά του στη ζωή, στην τιμή, στην περιουσία του, τον σωριάζουνε στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τον ξεσπιτώνουνε, του καίνε τα χωριά, του σκοτώνουνε τα παιδιά του και τουφεκίζουνε αθώους ομήρους για να πνίξουνε τη διαμαρτυρία του λαού.

Η πιο άναντρη, η πιο συχαμερή τυραννία που παρουσιάστηκε ποτές απάνω στη γη. Αληθινά “νέα τάξη” στον κόσμο. Ξαναγύρισμα στην πρωτόγονη βαρβαρότητα, κατάργηση κάθε νόμου, κάθε ηθικής, κάθε δίκιου. Ο νόμος της Ζούγκλας απάνω στην Ευρώπη! Αυτή είναι η νέα Ευρωπαϊκή τάξη.

Η μορφή και η ενότητα του αγώνα

Ο σημερινός αγώνας του λαού μας στο περιεχόμενό του δε μπορεί να είναι τίποτ’ άλλο, παρά απελευθερωτικός. Πρόκειται να καταχτήσουμε τη λευτεριά μας, να διώξουμε τους ξένους επιδρομείς από τη χώρα μας, να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας στη ζωή και στον πολιτισμό. Πρόκειται ν’ανοίξουμε το δρόμο για μιαν ελεύτερη, πολιτισμένη κι ευτυχισμένη Ελλάδα. Αυτός είναι ο πρώτος, ο υπέρτατος, ο μόνος σκοπός, που μας προβάλλεται σήμερα επιταχτικά όσο ποτέ.

Στη μορφή του ο σημερινός αγώνας δε μπορεί παρά να είναι παλλαϊκός, ν’αγκαλιάσει όλα τα στρώματα του λαού, και τον εργάτη, και τον αστό, και τον αγρότη και το διανοούμενο. Και μ’αυτή την έννοια της παλλαϊκότητας ο αγώνας αυτός χαρακτηρίζεται σαν αγώνας εθνικός. Ο σημερινός, λοιπόν αγώνας που βγαίνει από τα πράγματα και την ψυχική διάθεση όλου του λαού, είναι αγώνας ενθικοαπελευθερωτικός, και μόνο αν έτσι κατανοηθεί και οργανωθεί μπορεί να φέρει το ποθητό αποτέλεσμα.

Μα ένας τέτοιος αγώνας, για να διεξαχθεί αποτελεσματικά δε μπορεί να είναι ακέφαλος ή πολυκέφαλος. Ασύνταχτα μπουλούκια, οσοδήποτε αποφασισμένα, δε μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα. Ασυννενόητες ομάδες, οσοδήποτε ηρωϊσμό κι αν δείξουνε είναι καταδικασμένες στην καταστροφή.

Ενας τέτοιος εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, για να διεξαχτεί αποτελεσματικά έχει ανάγκη πριν απ’όλα, και περισσότερο απ’όλα από ενότητα. Ενότητα στους σκοπούς, ενότητα στην οργάνωση και ενότητα στην καθοδήγηση.

Αυτή είναι η επιταγή που έρχεται μέσα από τα πράγματα και μέσα από τη λαϊκή θέληση.
Μ’όλη την καλή τους πρόθεση οι διάφορες ομάδες που προθυμοποιούνται ν’αναλάβουν ένα μέρος του αγώνα, θα φέρουν ολέθρια αποτελέσματα αν δεν κατανοήσουνε τη βασική αυτή απαίτηση.
Πρώτα-πρώτα λοιπόν, ενότητα στους σκοπούς.

Ποιοι μπορεί να είναι σήμερα οι σκοποί ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα:

α) Η καθημερινή πάλη για να μην τσακιστεί ο λαός κάτω από την πείνα, την αρρώστεια και τις υλικές στερήσεις. Οταν αφίσεις το λαό να πεθάνει στους δρόμους, να κουρελιαστεί ψυχικά και σωματικά, και λες έπειτα πως θα κάνεις “στον κατάλληλο καιρό” εθνικοαπελευθερωτικόν αγώνα, είσαι ένας συνειδητός απατεώντας και συνεργάτης του εχθρού. Γιατί είναι το ίδιο σα να λες, πως θα βάλεις ένα κουφάρι να πολεμήσει.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας λοιπόν, αρχίζει από την καθημερινή πάλη για το ψωμί, για τα συσσίτια, για τα μεροκάματα, για τα φάρμακα, ενάντια στην εξαθλίωση του λαού και τη λιμοκτονία του.
β) Η καθημερινή αντίσταση, παθητική και ενεργητική, ενάντια στον καταχτητή και στα κοπέλια του.
Ο φρονηματισμός του λαού, η καταπολέμηση κάθε συμβιβασμού με τη σκλαβιά.
γ) Η καθημερινή προσπάθεια να παραλύσουν οι δυνάμεις του καταχτητή, να μην εξυπηρετούνται οι πολεμικοί σκοποί του με την εργασία τη δική μας και με τα υλικά τα δικά μας.
δ) Η ενεργητική αντίσταση στη βία, η απάντηση στη βία με τη βία, ο ένοπλος αγώνας και η τελική ένοπλη εξέγερση.

Πως μπορεί να ονομαστεί εθνικοαπελευθερωτικός ένας αγώνας που δεν περιέχει όλους αυτούς τους σκοπούς και που μόνο έτσι μπορεί να φέρει το τελικό αποτέλεσμα, την απολύτρωση της χώρας από τους ξένους καταχτητές και την ανάχτηση της λευτεριάς μας;
Μα ο αγώνας δε μπορεί να σταματήσει ως εδώ.
Δεν αρκεί να καταχτηθεί η λευτεριά, πρέπει και να στερεωθεί και να κατοχυρωθεί. Και αυτό δε μπορεί να γίνει αλλοιώς παρά αν ο λαός κρατήσει στα χέρια του τη λευτεριά του, και εξασκεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα απεριόριστα και στον καιρό της ειρήνης. Τώρα που έχασε ο λαός τη λευτεριά του, τώρα καταλαβαίνει τι σημασία έχει να την κρατήσει πάντα αυτός στα χέρια του και να μη την εμπιστεύεται σ’άλλους.

Αυτό σημαίνει πως μόλις διώξει ο λαός του ξένους καταχτητές:

α) Θα βγάλει κυβέρνηση από την ηγεσία του εθνικοαπελευθερωτικού παλλαϊκού αγώνα, από τα κόμματα και τις ομάδες που θα τον οδηγήσουνε στην πάλη και στη νίκη.
β) Πώς θ’αποκατασταθούν αμέσως όλες οι λαϊκές ελευθερίες, ελευθερία του λόγου, του τύπου και της συγκέντρώσης, και θα δοθεί γενική αμνηστία.
γ) Πώς αμέσως θα προκηρυχθούν εκλογές για Συνταχτική Εθνοσυνέλευση, που θα συντάξει το λαοκρατικό πολίτευμα της χώρας, σύμφωνα με την κυρίαρχη λαϊκή θέληση. Το δεύτερο αυτό μέρος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα είναι η φυσική συνέχεια και ολοκλήρωση του πρώτου. Η αποκατάσταση και κατοχύρωση της εσωτερικής λευτεριάς. Το να δέχεσαι το πρώτο μέρος και να μη δέχεσαι το δεύτερο, σημαίνει πως επιβουλεύεσαι τη λευτεριά του λαού και πως θα θέλεις να διώξεις τον ξέρνο τύραννο για να μπεις εσύ στη θέση του.

Αυτοί είναι οι μόνοι πραγματικοί σκοποί ενός σημερινού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, όπως βγαίνουμε μέσα από τις αντικειμενικές συνθήκες και την αληθινή θέληση του λαού.
Γύρω απ’ αυτούς τους σκοπούς πρέπει να ενωθούν όλοι, όσοι πραγματικά και ειλικρινά επιθυμούν ν’αγωνιστούν για τη λαϊκήν απολύτρωση. Κατάχτηση της εξωτερικής λευτεριάς, κατάχτηση και κατοχύρωση της εσωτερικής λευτεριάς, να με δυο λόγια ποιοι μπορεί να είναι οι σκοποί του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Μα για να πραγματοποιηθούν αυτοί οι σκοποί χρειάζεται ένα δεύτερο σημαντικώτατο συστατικό, ενότητα στην οργάνωση. Η οργάνωση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα δε μπορεί παρά να είναι μια και ενιαία.
Ούτε ασύντακτα μπουλούκια ούτε πολυκέφαλες ομάδες που η καθεμιά τους να κάνει ό,τι της κατέβει. Ολες οι ενέργειες που θα γίνουνται για να πετύχουν οι σκοποί του μεγάλου αγώνα, όλες οι μερικώτερες μορφές της πάλης, όλα τα στάδια που θα διατρέξει ο αγώνας πρέπει να εκπηγάζουν από ενα βασικό σχέδιο, από μιαν ενιαίαν οργάνωση, ν’ακαλουθάνε μια σταθερή, φωτισμένη πορεία που θα ξέρει τι θα ζητάει και πού θα οδηγεί το λαό.

Ολες οι μερικώτερες δυνάμεις πρέπει να είναι συνταγμένες σε μια μεγάλη, παντοδύναμη οργάνωση. Αλλοιώς θα έχουμε ενέργειες αλληλοσυγκρουόμενες, άστοχες άσκοπες και που πολλές φορές η μια θα εξουδετερώνει την άλλη. Ολες οι δυνάμεις συγκεντρωμένες σε μιαν οργάνωση παλλαϊκή και πανελλήνια, μόνον έτσι μπορούν να κινητοποιήσουνε πραγματικά το λαό, να τον φέρουνε σε σκόπιμους αγώνες και να πετύχουνε το τελικό αποτέλεσμα.

Ενότητα στους σκοπούς, λοιπόν, κι ενότητα στην οργάνωση. Και τρίτο απαραίτητο στοιχείο: ενότητα στην καθοδήγηση. Ο λαός μας το λέει τόσο απλά και σοφά: Οπου λαλούν πολλα κοκκόρια αργεί να ξημερώσει, και σε τούτη εδώ την περίσταση, την τόσο τραγική, που όλη μας η ζωή κι όλο το μέλλον της φυλής είναι σε κίνδυνο, είναι φόβος να μην ξημερώσει ποτέ και να μην ιδούμε ποτέ τον ήλιο της λευτεριάς απάνω στη γη μας. Δεν υπάρχει στιγμή ιερώτερη από τη σημερινή για να βάλουμε κάτω όλοι τις προσωπικές μας φιλοδοξίες, τις προσωπικές μας φιλοτιμίες, τα παρελθόντα μας, τα πάθη μας, τα μίση μας, τα συμφέροντά μας, τις σοφίες μας και τις γνώσεις μας, και να τα υποτάξουμε όλα, μα όλα, στον ένα και μόνο ιερό σκοπό, τη σωτηρία του λαού μας και την απολύτρωσή του από τη σκλαβιά.
Οποιος, κρατώντας οποιουσδήποτε προσωπικούς υπολογισμούς, συμφέροντα, μίση, αντιπάθειες, συμπάθειες και φιλοδοξίες και “ιδεολογίες”, καταπολεμάει ή υπονομεύει ή ματαιώνει μ’οποιοδήποτε τρόπο την ενότητα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, την ενότητα στους σκοπούς, στην οργάνωση και στην καθοδήγησή του, αυτός οπουδήποτε και να βρίσκεται, οπωσδήποτε και να λέγεται, είναι συνεργάτης των ξένων καταχτητών, θεληματικά ή άθελα, προδότης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.

Ενότητα, λοιπόν, στους σκοπούς, στην οργάνωση και στην καθοδήγηση του παλλαϊκού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, που θα οδηγήσει τον Ελληνικό λαό για να αναχτήσει τη λευτεριά του και να την κατοχυρώσει κρατώντας την πάντα στερεά στα χέρια του. Αυτά είναι τα καθήκοντα της σημερινής στιγμής.